Reunion to niewielka wyspa leżąca na Oceanie Indyjskim, w archipelagu Maskarenów, 700 km na wschód od Madagaskaru. Pod względem administracyjnym stanowi terytorium zamorskie Francji i należy do Unii Europejskiej. Można tam polecieć bez paszportu, wystarczy dowód osobisty.
Panuje tam zwrotnikowy klimat, charakterystyczne są częste opady i duże zachmurzenie. W górzystej części wyspa porośnięta jest lasami tropikalnymi, niziny zajmują uprawy trzciny cukrowej. Reunion jest bardzo ciekawy pod względem geomorfologicznym: jest pochodzenia wulkanicznego, charakteryzuje się dużymi deniwelacjami (do ponad 3000 m.n.p.m), głębokimi dolinami i bardzo stromymi zboczami gór, posiada nadal aktywny wulkan. Jedną z największych atrakcji wyspy są liczne rzeki, które tworzą olbrzymie wodospady i głębokie efektowne kaniony.
Kanioning jest na Reunionie bardzo popularny. Jest też zróżnicowany: począwszy od komercyjnych wycieczek, oferowanych w każdym biurze turystycznym, a skończywszy na bardzo trudnych przejściach w kanionach o deniwelacji przekraczającej 1000 m i dużym przepływie.
Wyjazd na Reunion jest marzeniem prawie wszystkich kanioningowców. Na przeszkodzie, jak zawsze, stoją wysokie koszty lotu. W tym roku ceny biletów przez krótki czas osiągnęły akceptowalny poziom. Z tego względu na wyspę wyruszyły dwie niezależne wyprawy z Polski: we wrześniu – Pierwsza Polska Wyprawa(…) pod kierownictwem Olka Dobrzańskiego, a miesiąc później – nasza klubowa.
Na Reunionie byliśmy w okresie 5-20 października 2015r. W tym czasie pokonaliśmy 9 kanionów, w większości będących miejscowymi klasykami: Gobert Inferieur, Bras Rouge Median, Bras Rouge Inferieur, Fleur Jaunes, Dudu Inferieur, Takamaka I, Takamaka III, Trou Blanc, Riviere Roches. Był to spory przekrój możliwości wyspy: od kanionów łatwych jak Gobert, czy Roches, po trudne jak np. obie Takamaki.
Najpiękniejszy z nich (i tu byliśmy zgodni) był kanion Takamaka III. Nie jest to kanion w ścisłym tego słowa znaczeniu, raczej wielka, lecz wąska dolina rzeczna z trzema spektakularnymi wodospadami. Tylko trzy zjazdy, ale dwa z nich wysokością przekraczają 100 m. Zaś otoczenie przywodzi na myśl pejzaże z „Avatara” lub „Zaginionego Światu”.
W wyjeździe udział wzięli: Monika Badurska, Grzegorz Badurski, Olga Nizinkiewicz, Michał Podziemski z SDG, Zbyszek Grzela z Speleoclubu Wrocław, Bogusław Nizinkiewicz z KW Szczecin, Joanna Bedlicka oraz Alina Klaub-Grzela jako osoba towarzysząca.
Zazwyczaj w opisach naszych wyjazdów kanioningowych unikam słowa „wyprawa”, ale tym razem, ze względu na dużą ilość niezbędnego sprzętu i dosyć skomplikowaną logistykę wydaje mi się to określenie uprawnione.
Grzegorz Badurski
Na Speleokonfrontacjach 2015 przedstawiliśmy krótki film z naszej wyprawy. Można go obejrzeć tutaj.
Więcej informacji o wyprawie znajdziecie na kanioning.net