Rozpoczyna się od zajęć w terenie skałkowym (w naszym przypadku, najczęściej jest to Góra Birów w Podzamczu koło Ogrodzieńca, oraz wspinaczkowo Podlesice i Rzędkowice).
Uczestnicy zostają zaopatrzeni na czas trwania kursu w potrzebny sprzęt, za wyjątkiem odzieży oraz obuwia wspinaczkowego. Mamy do dyspozycji jaskiniowy sprzęt osobisty oraz zespołowy, sprzęt wspinaczkowy (uprzęże, przyrządy, liny, karabinki, kaski, oświetlenie), zimowy sprzęt turystyczny (raki, czekany, detektory lawinowe).
Szkolenie rozpoczynamy od nauki poruszania się technikami jaskiniowymi (tzw. bieganie po sznurkach, czyli poruszanie się po linach) i ćwiczymy przemieszczanie się w górę i w dół, w poprzek i we wszelkich możliwych konfiguracjach… do perfekcji.
Podstawową umiejętnością zdobywaną na kursie, jest samodzielne zawieszanie lin (czyli poręczowanie) oraz ich zdejmowanie po przebytej akcji jaskiniowej (deporęczowanie), które również ćwiczymy do upadłego…
Oczywiście nie sposób wyobrazić sobie takiego kursu bez nauki podstawowych elementów wspinaczkowych, tak więc uczymy się również wspinaczki po drogach ubezpieczonych oraz w drugiej kolejności wspinaczki klasycznej („na własnej protekcji”).
Nieodzownym elementem kursu, są oczywiście wykłady teoretyczne (14 tematów), w tym takie jak: niebezpieczeństwa gór i jaskiń, techniki poruszania się i poręczowania, pierwsza pomoc, geologia i powstawanie krasu, fauna, flora i klimat jaskiń, ochrona przyrody i wiele innych bardzo przydatnych zagadnień.
Kiedy już opanujemy podstawowe umiejętności i wiedzę, czas wyruszyć w świat jaskiń, gdzie każdy z uczestników kolejno będzie się wcielał w rolę kierownika zespołu i organizatora akcji jaskiniowej – na tym etapie, instruktor dozoruje akcję jaskiniową i poprawia ewentualne błędy, natomiast całość przygotowań i przeprowadzenia akcji jaskiniowej spoczywa na uczestnikach. W czasie kursu odbywa się najczęściej 5 akcji jaskiniowych latem oraz 3 zimą, zgodnie z wymaganiami do egzaminu na Kartę Taternika Jaskiniowego.
Kilka słów o przygotowaniu kondycyjnym…
Specyfika akcji jaskiniowych polega na tym, że są one długotrwałe (trzeba zawiesić liny, musi po nich przemieścić się cały zespół (5-6 osób), dotrzeć w jakiś daleki zakątek jaskini, a potem jeszcze wrócić i sprzątnąć po sobie liny. Na dodatek, pod jaskinię nie da się podjechać samochodem terenowym (przynajmniej w Tatrach) tylko trzeba wywspinać się szlakiem turystycznym (na przykład) na Czerwone Wierchy, niosąc cały sprzęt na plecach.
Warto więc zainwestować już wiosną w ćwiczenia kondycyjne i wytrzymałościowe, bo z pewnością potem będzie łatwiej.
Zimą oprócz akcji jaskiniowych odbywają się tzw. „bałwanki” czyli nauka poruszania się zimą w terenie górskim (chodzenie w rakach, hamowanie czekanem na stromym stoku, stosowanie detektorów lawinowych itp.)
W czasie wyjazdów biwakujemy najczęściej pod namiotami (z wyjątkiem zimy) i sami przygotowujemy sobie pożywienie, jest więc wiele okazji do nawiązania nierozerwalych więzów przyjaźni lub obrażenia się na siebie na amen… choć to drugie raczej się nie zdarza (na szczęście).
Zapraszam gorąco do naszej jaskiniowej społeczności, bo chodzenie po jaskiniach to fajne (choć męczące) zajęcie.
Model kształcenia
|
Etap kształcenia |
Jednostka szkoleniowa |
Ilość jednostek szkoleniowych |
System |
|
|
Etap skałkowy |
Techniki jaskiniowe |
Dzień szkoleniowy |
6 |
Weekendowy po 2 jednostki szkoleniowe |
|
Wspinaczka |
6 |
|||
|
Obóz letni |
Dzień szkoleniowy |
5/8 |
Obóz stacjonarny; 5 akcji jaskiniowych |
|
|
Obóz zimowy |
Dzień szkoleniowy |
5/6 |
Obóz stacjonarny; 3 akcje jaskiniowe + szkolenie lawinowe + poruszanie się i asekuracja w terenie śnieżno lodowym (bałwanki) do zrealizowania w 6 dni |
|
|
Teoria |
Wykład |
14 |
Jeden wykład tygodniowo |
|